Agata Rościecha – Gry tajemnic

Wernisaż:

20 stycznia 2017 r., godz. 18.00 – 21.00

Data rozpoczęcia: 21.01.2017

Data zakończenia: 03.02.2017

O wystawie:

Od dekoracyjności po minimalizm

Kobiecość może mieć bardzo różne oblicza, tak jak różne są kobiety. Może być delikatna, ulotna, finezyjna, z drugiej strony może być pełna mocy, stanowić źródło siły, kanwę, na której buduje się życiową postawę. W malarstwie Agaty Rościechy kobiecość jest kwestią podstawową. Nie można od niej uciec, nie jest obojętna. Bycie kobietą nie jest więc bez znaczenia.

Temat kobiecego świata artystka obrała bardzo dawno temu, na początku twórczej drogi. Rozwija go na wiele sposobów, jest on dla niej niewyczerpanym źródłem inspiracji. Rościecha nie lubi być dosłowna, ceni sobie też możliwości dekoracyjne tkwiące w ornamencie i materiale. Dlatego sięgnęła po symbolikę i kostium świata retro, który czasami znajduje też odzwierciedlenie w tytułach jej obrazów. Dlatego też w jej pracach spotykamy przedwojenne telefony, żelazka na duszę, maszyny do pisania, gramofony, kapelusze z woalką, buciki zapinane na guziczki, wachlarze, gorsety i długie suknie. Mnóstwo elementów nasuwających skojarzenia z takimi słowami jak garderoba, modystka czy gotowalnia - mocno już zapomnianymi. To cały arsenał środków uwodzenia. Broń, która czyni kobietę silną, gotową na spotkanie ze światem i pozwalającą jej wygrać każdą walkę.

W malarstwie Agaty Rościechy nie zawsze, a nawet nie często, pojawia się postać. Zazwyczaj jej obecność rozpoznajemy poprzez pozostawione atrybuty. Jesteśmy zaproszeni do kobiecego buduaru, ale jego właścicielka już wyszła lub też jeszcze nie przyszła się przyodziać. Dzięki temu nasze wścibskie spojrzenie może myszkować wśród sukien i dodatków, penetrować wzrokiem ulubione przez artystkę tekstylia i pasmanterie, a tak naprawdę kontemplować pustkę. Garderoby i buduary Agaty Rościechy skłaniają do zastanowienia i zadumy, pozwalają nam na odrobinę oddechu i nostalgii, dają czas. To obecnie cenny prezent.

Twórczość artystki balansuje na dwóch biegunach. Jednym z nich jest przeładowana ozdobność, drugim oszczędny minimalizm. W obu tych konwencjach Rościecha wypowiada się z perfekcyjną biegłością. Część jej obrazów emanuje dekoracyjnością wręcz barokową. Artystka bardzo świadomie używa złoceń, sięga po arsenał środków pokrewnych średniowiecznemu malarstwu tablicowemu, barokowym skłębieniom tkanin i secesyjnej, wijącej się linii. W innych cyklach sięga po graficzne uogólnienie, budując całość kompozycji tylko pomiędzy czernią a bielą, czasami kładąc kontrapunkt czerwieni, co w efekcie daje wrażenie absolutnej oszczędności i trafności przekazu. Zestawienie tych dwóch poetyk pokazuje, w jak świadomy sposób Agata Rościecha wybiera środki malarskie, i z jaką wirtuozerią je stosuje.

Na skrzyżowaniu obu biegunów plasują się cykle artystki wykonane pastelami. To bardzo trudna technika, wymagająca znaczących umiejętności. Co nie bez znaczenia, w tej dziedzinie artystka jest laureatką licznych nagród. Pastele Rościechy pokazują całą delikatność jej malarstwa i subtelność kolorystyczną. Znajdziemy w nich kompozycje czarno-białe oraz rozjarzone kolorem. Są one najpełniejszym wyrazem malarstwa artystki, syntezą jej możliwości. To kobiecość w pigułce. Prawdziwa kwintesencja tajemniczości i delikatności.

Agnieszka Gniotek

Materiały filmowe z wystawy