Agata Rościecha – OdsłONA II

Wernisaż:

9 listopada 2018 r., godz. 18:00-21:00

Data rozpoczęcia: 09.11.2018

Data zakończenia: 30.11.2018

Patroni i Partnerzy:

O wystawie:

Zapraszamy serdecznie na drugą wystawę solową Agaty Rościechy w Xanadu zatytułowaną "Odsłona II"! Wernisaż odbędzie się w piątek 9 listopada 2018 r. w godz. 18:00-21:00. O doznania kulinarne gości podczas wydarzenia zadba kucharz Cuisine Artistique Daniel Michał Szmidt.

Wystawa czynna będzie w dniach 10 - 30 listopada 2018 r. (pon.-pt. 12:00-19:00, sob. 11:00-16:00).

Nowoczesna dziewczyna z dodatkiem renesansu

Każda kolejna wystawa Agaty Rościechy to zaskoczenie. Dlatego zaprosiłam artystkę po raz drugi do zaprezentowania prac w Xanadu. Lubię być zaskakiwana, szczególnie wtedy, gdy mam pewność, że będzie to zaskoczenie pozytywne.

Od ostatniej ekspozycji zatytułowanej „Gry tajemnic” minęły prawie dwa lata. Niewiele osób zwróciło na niej uwagę na zestaw czterech niewielkich prac z cyklu „Korowód”, które trochę nie pasowały do całości koncepcji pokazu. Agata jednak nalegała, aby je zaprezentować. Uważała, że są dla niej ważne. Rozumiem ją dopiero teraz. „Korowody” zapowiadały nowe serie prac w malarstwie Agaty Rościechy, nowe otwarcie. Nie wiem, jak długo będzie ono obowiązujące, czy to koncepcja na lat dwa, czy może pięć. Twórczość artystki jest zmienna, dynamiczna i fascynująca. Śledzę ją od ponad dekady i nie przestaje mnie frapować.

Jedno pozostaje w malarstwie i grafice Agaty niezmienne. To tematyka dotycząca kobiety i wszelkich emanacji kobiecości. Poprzednia wystawa przede wszystkim pokazywała to, co dzieje się wokół nas. Prezentowała sygnały, jakimi kobiety komunikują się ze światem i przedmioty, za którymi skrywają swoją prawdziwą naturę. Ekspozycja, którą obecnie prezentujemy w Xanadu pokazuje je nagie. Nagie fizycznie i psychicznie. Nagie nie dlatego, że większość prac, które znajdują się na wystawie to akty. Nagie, gdyż nie skryte za strojem, rekwizytem, pozą i społeczną normą.

Artystka eksploruje różne techniki. Jest mistrzynią pasteli, ale tych tym razem nie zobaczymy. Dostaniemy natomiast propozycję zapoznania się z malarstwem na blasze, z kolażami i malarstwem klasycznym. To zestaw różnorodny, świadczący także o głębi poszukiwań formalnych. Ciekawe są źródła intelektualne zaczerpniętych motywów. Na poziomie naskórkowym Agata czerpie z faktur, szczególnie z faktur tkanin. Umiejętnie stosowany odcisk i technika frotażu przenikają pomiędzy tym, co jest malarskie, a tym co już na wskroś cielesne. Wymusza to na nas niemalże chęć dotyku. Powoduje, że jej przedstawiania są sensualne, a kompozycje pełne życia. Zaciera się dystans między widzem a modelką, nawet wtedy, kiedy jej figura lewituje zawieszona w umownej, niedookreślonej przestrzeni.

W kolażach pojawiają się niewielkie motywy zaczerpnięte z malarstwa dawnych mistrzów. To przede wszystkim inspiracja renesansem, estetyką i kultura dworską. Dekoracyjne elementy tym razem Agata Rościecha kontrastuje z własnymi, uproszczonymi i klarownymi przedstawieniami, utrzymanymi zazwyczaj w jednolitej i kontrastowej w stosunku do tła gamie barwnej. W efekcie otrzymujemy świat magiczny, a jednocześnie przemawiający do nas nowoczesnym językiem. To jedna z najciekawszych opowieści o kobiecie, jakie ostatnio widziałam. Bardzo prawdziwie oddająca naszą naturę w całej jej nagiej prawdzie. Bez zbędnych dodatków i dekoracji, których jednak czasami potrzebujemy, aby poczuć się prawdziwymi kobietami.

Agnieszka Gniotek