Jak rozpocząć kolekcjonowanie polskiego designu?

Od przybytku głowa może rozboleć

Większość z nas kupuje przedmioty pochodzące z czasów babć i mam. Nie mamy osobistych doświadczeń, polegających na „zdobywaniu” przedmiotów, które „rzucili” w sklepie i udziale w komitetach kolejkowych. Nie mamy też niechęci do meblościanek, wyrobów z Cepelii, a ostatnio nawet przechodzi nam wstręt do kryształów. Estetycznie nie mamy obiekcji.

Gubimy się jednak w ilości propozycji. Przecież nie da się kupić wszystkiego. Warto mieć coś z duszą, coś starego, coś, co do siebie pasuje i coś, co jest wyjątkowe. Dlatego rynek od razu reaguje popytem na obiekty prezentowane na wystawach i projekty twórców, których dorobek pokazywany jest w muzeach. Dzięki temu wiemy więcej, a to co znajome i ładnie opowiedziane, staje się od razu bardziej pożądane. Nie wiemy jednak, jakie wystawy czekają nas w przyszłości, w jakich obszarach poszerzy się nasza wiedza. Chcemy kupować tanio i być prekursorami trendu. Skoro figurki z Ćmielowa kosztują już tysiące złotych, to może warto kupować te za kilkaset, wyprodukowane w węgierskiej Hollóházie? Podpowiem, że warto.

Jak więc zacząć kolekcjonować design tak, aby kupować jeszcze relatywnie tanie, piękne, ciekawe przedmioty, ale też nie zagracić sobie zbyt szybko mieszkania nieprzemyślaną ilością łapaczy kurzu?

Jak budować swoją kolekcję designu? Kilka praktycznych wskazówek na początek

2. Po drugie sprawdzajmy ceny. W Internecie zawsze znajdzie się jakiś materiał porównawczy. Szybko się zorientujemy, że są strony internetowe antykwariatów czy portale, na których wiele kwot wziętych jest chyba z kosmosu… Z drugiej strony znajdziemy też sporo ofert na grupach i w marketplace’ach. Nie odwodzę od kupowania w takich miejscach, ale bardzo namawiam do wnikliwego czytania ofert i oglądania zdjęć, bo często jest w nich nadto bzdur, nieprawidłowych atrybucji, przypisywania na siłę autorstwa zarówno projektu, jak i wytwórni. Najlepiej kupować bardzo tanio na targu staroci o 4 nad ranem, ze świadomością, że jeśli coś kupiło się głupio lub z niewiedzy, to i strata finansowa będzie niewielka. Z drugiej strony, w dużych miastach wybór na targach jest już mocno ograniczony, a historie o szczęśliwych trafach i o tym, że ktoś kupi „dudka” z Ćmielowa za 200 zł należy uznać za miejskie legendy…

To, co napisałam powyżej podpowiada nam, jak kupować, ale pozostaje jeszcze pytanie: „co?”. Do designu należy podejść, jak do każdej innej dziedziny zbieractwa. Trzeba przyjąć jakiś klucz kolekcji, czyli jakiś jej temat wiodący. Nie da się kupić wszystkiego. Z designem zawężanie wyboru jest szczególnie uciążliwe. W przypadku malarstwa czujemy, że szybko może nam zabraknąć ścian do ekspozycji obrazów, a i nakłady finansowe są zazwyczaj większe. To zawęża pole manewru i sprawia, że decyzje podejmujemy dużo rozważniej. Przy designie możliwości są właściwie nieograniczone i łatwo można popaść w zakupoholizm. Dlatego określenie profilu kolekcji jest niezbędne.